Wat een dag. Ik ben volledig overprikkeld. Naast de continue focus op het scherm, ervaar ik ook de hele dag door wat er in en om huis gebeurt. Ik zie het niet opgeruimde aanrecht, hoor de deurbel, de stofzuiger in de kamer van mijn dochter, de klusjesmannen bij de buren, ik hoor mijn man vertrekken om boodschappen te doen, de kinderen in de straat, een glas dat kapot valt. Het is een beetje te veel.
Ergens in de middag, tussen alle online besprekingen door, bedenkt mijn doordraaiende hoofd, dat er nog een knuffelbeer bij het raam gezet moet worden. In verband met de berenjacht- bingo voor kleine kinderen. Maar even snel doen dan. Gravend in een oude speelgoedbak, op berenjacht, gaat mijn telefoon. Het is mijn collega. Ik realiseer mij dat ik naar het schermpje met haar foto staar, in verwachting te beeldbellen. “Hallo”, hallo” hoor ik uit de speaker.
We hebben een idee om “zorg voor jou”-telefoon dienst te gaan opzetten. Voor medewerkers die een luisterend oor nodig hebben. Met de telefoon inmiddels aan mijn luisterende oor zetten we de puntjes op de i. Dan moet ik weer snel ophangen. Vlug zet ik een oude beer bij het raam. Op een holletje terug naar mijn laptop voor een Zoom-vergadering.
De dag sluit ik af met intervisie. Tijdens dit laatste digitale overleg, aanschouw ik mijzelf in het beeldscherm. Pips, verwarde haren, mijn hoofd steunend op mijn arm en helemaal geen energie meer. Af en toe masseer ik mijn pijnlijke rechterschouder. Het bureau van mijn man is eigenlijk te hoog en mijn schouder vraagt om daar even bij stil te staan.
Eindelijk kan mijn laptop dicht. Klaar! Ik heb lesgegeven via Skype, vergaderd via Zoom, een ingewikkelde casus besproken via Microsoftteam, een client gesproken via Jitsi en intervisie gehad via Lifesize. Enough!
Sloffend loop ik naar beneden, hopend op wat steun. Mijn dochters spelen op de Wii en vragen of ik even aan de kant wil gaan, want ik sta blijkbaar in de weg. Mijn man is verdiept in zijn telefoon en heeft ook helemaal geen aandacht voor mijn uitgeput gemoed. Ik zucht en laat mijn schouders nog meer hangen. Als die “zorg voor jou”-telefoondienst draait, ben ik de eerste die belt!