Vandaag is het de verjaardag van mijn vriendinnetje. Een prachtige dag. Ik heb haar net een filmpje gestuurd met allemaal foto’s van onze good memories. En vanmiddag krijgt ze een grote kaart. Maar eigenlijk ben ik wel klaar met dat feliciteren op afstand.
In het begin van Corona-tijd vond ik het nog heel inspirerend om vrienden en familie op originele wijze te feliciteren. Maar meerdere geluidsopnames, video’s, persoonlijke boodschappen, kaarten, bloemen en cadeau-manden verder, voel ik mij nu ronduit vreugdeloos.
Mijn eigen verjaardag is ook geweest in de afgelopen weken. Het was heel fijn om mijn man en pubers de hele dag om mij heen te hebben. Samen gebakjes te halen. De lieve cadeaus vol aandacht uit te pakken, zonder haast. Videocalls met vrienden en familie te hebben de hele dag door. Een houseparty-pakket van de buurvrouw te ontvangen. Virtueel te proosten met mijn ouders. En de dagen voor en na mijn verjaardag nog pakketjes en kaarten te krijgen, omdat de postbezorging tegenwoordig wat minder nauwkeurig gaat.
Maar ik wil vieren met feest!
Vanmiddag om 16:00 gaan we in de tuin staan, ik en mijn jarige vriendin. Dat heb ik in de kaart aan haar geschreven. Alle twee in een feestelijke outfit, met een borrel, met hapjes, met slingers en met harde feestmuziek. Energetisch in contact. Jud, proost op jouw verjaardag! Let’s get loud!!!!
Zul je net zien dat de kaart een dag later bezorgd wordt…