Mijn dagelijkse leven en Corona – Blog 4

We hebben een nieuw bed besteld. En deze week zal het bezorgd worden. Onze oude boxspring moeten we zelf afvoeren. Omdat het echt een oude boxspring is, kun je zien dat erop geleefd is. De vlekken van zweet, bed-plassende kinderen, plezier en sporen van de bevalling van mijn jongste dochter. Ik heb ze allemaal al meerdere keren proberen weg te wassen. Het resultaat is een grote opzichtige gele vlek geworden. Beschamend vind ik. Dus ik stel voor om de box-spring zelf naar het milieuplein te vervoeren. Mijn man geeft echter aan dat ze nooit in de auto passen. Hij stelt voor gewoon het grofvuil te bellen en ze voor de deur op te laten halen.  Ik stem in, maar op voorwaarde dat we ze echt pas half acht in de ochtend buiten zetten, zodat al veel buren naar hun werk zijn en weinig mensen die beschamend grote vlekken zullen zien. Afgesproken!

Een dag na de Corona-speech van Rutte, is het grofvuil ophaaldag. Samen slepen mijn man en ik de boxspring stipt half acht naar buiten. Een knoop in mijn maag. Nog nooit hebben er zoveel auto’s op een dinsdagmorgen gestaan. Veel buren werken blijkbaar thuis. Een buurman loopt nieuwsgierig langs met zijn hondje, zijn ogen onderzoeken de matrassen. Vlug duw ik de twee boxspringmatrassen goed tegen elkaar, met de vlekken naar binnen, niets te zien. Als ik even later naar mijn auto loop zie ik dat een boxspring wat weggeschoven is, een deel van de vlek is zichtbaar. Ik zucht. Mijn man zegt dat ik mij niet druk moet maken. Het grofvuil halen ze altijd vroeg in de ochtend op. Ik laat me geruststellen.

Op mijn werk is het Coronavirus natuurlijk het gesprek van de dag. Ik haal een kop thee en sluit op gepaste afstand aan. We praten over het hamsteren, het toiletpapier dat op het werk achter slot staat en alle andere maatregelen. “Wat mij nog het meest verbaasde, ”zegt mijn collega “Is dat dat het milieuplein ook gewoon dicht is. Ik reed er vanmorgen heen, maar heel grofvuil dicht! Nu rij ik met een kledingrek en een oud kastje in mijn auto heen en weer” Ik verslik mij in mijn thee en hoest. Ik heb echt last van het Corona-virus…. en durf sowieso niet meer naar huis!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.